Το ελληνικό σχολείο τώρα και τότε
Αν συγκρίνουμε το σημερινό σχολείο με το παλιό σχολείο θα βρούμε πολλές διαφορές. Στις μέρες μας, πολλά πράγματα έχουν αλλάξει και εκσυγχρονιστεί. Βλέποντας εικόνες από παλιά σχολεία, παρατηρήσαμε, ότι σε αρκετά από αυτά, τα κτήρια και οι αίθουσες διδασκαλίας ήταν σε κακή κατάσταση. Την εποχή των παππούδων μας δεν υπήρχαν υπολογιστές στα σχολεία, διαδραστικοί πίνακες ή διαδίκτυο. Υπήρχε μόνο ο μαυροπίνακας. Και σήμερα υπάρχει ο μαυροπίνακας στη τάξη μας, αλλά επιπλέον έχουμε και το διαδραστικό πίνακα και αυτόν κυρίως χρησιμοποιούμε την ώρα του μαθήματος. Αλλά και πολλά αντικείμενα που ήταν χρήσιμα και απαραίτητα στο παλιό σχολείο, σήμερα, δεν χρησιμοποιούνται πια και κάποια από αυτά θεωρούνται ξεπερασμένα. Παλιά χρησιμοποιούσαν ένα χειροκίνητο κουδούνι για να σημάνουν το διάλειμμα ή την αλλαγή ώρας. Εμείς στα σχολεία μας χρησιμοποιούμε πια ένα ηλεκτρικό κουδούνι που ακούγεται σε όλο το σχολείο. Τα θρανία μας είναι πολύ διαφορετικά από αυτα που χρησιμοποιούσαν τα παιδιά παλιά. Τα παλιά θρανία μοιάζουν με παγκάκια, ενώ εμείς έχουμε καρέκλες για να καθόμαστε. Και σε αυτά όμως υπήρχε ένα ράφι για να βάζουν οι μαθητές τα βιβλία και τα πράγματά τους. Η ξυλόσομπα ή η σόμπα πετρελαίου έκανε την δουλειά των σωμάτων θέρμανσης. Με αυτό τον τρόπο ζεσταινόταν οι μαθητές και ο δάσκαλος. Κάποιες φορές μάλιστα οι σόμπες κάπνιζαν και η ατμόσφαιρα στην τάξη δεν ήταν και η καλύτερη. Στο παλιό σχολείο τα παιδιά φορούσαν γαλάζιες ποδιές, για να υπάρχει ομοιομορφία. Σήμερα τα παιδιά έρχονται στο σχολείο, φορώντας τα δικά τους ρούχα. Αυτό μας αρέσει περισσότερο, γιατί αισθανόμαστε καλύτερα όταν φοράμε τα καθημερινά μας ρούχα. Παλιά, αν οι δάσκαλοι ήθελαν να δείξουν κάποιες εικόνες ή μια ταινία στα παιδιά, χρησιμοποιούσαν προβολείς διαφανειών ή κινηματογραφικές μηχανές (συνήθως κάθε σχολείο διέθετε μια τέτοια μηχανή). Όμως οι διαθέσιμες διαφάνειες και ταινίες ήταν πολύ λίγες. Σήμερα υπάρχει άφθονο τέτοιο υλικό στο διαδίκτυο και για όποιο θέμα μπορεί να φανταστεί κανείς. Τα παιδιά τότε έπρεπε να προσέχουν πάρα πολύ και τα πράγματα τα δικά τους και τα πράγματα του σχολείου, επειδή τα χρόνια ήταν πολύ φτωχικά. Ό,τι χαλούσε δεν ήταν εύκολο να αναπληρωθεί. Επίσης υπήρχε κάποια περίοδος που στα σχολεία δίνοταν συσσίτιο, γιατί υπήρχε πολύ φτώχεια και τα παιδιά δεν είχαν να φάνε. Στο μικρό Μουσείο του σχολείου μας σώζεται το καζάνι μέσα στο οποίο έφτιαχναν το γάλα για τους μαθητές. Σήμερα δεν δίνεται συσσίτιο στο σχολείο, αλλά ο κάθε μαθητής φέρνει το κολατσιό του από το σπίτι ή αγοράζει κάτι από την καντίνα του σχολείου.
Εκτός όμως από όλα αυτά, στο σημερινό σχολείο έχει αλλάξει και ο τρόπος διδασκαλίας. Τα παλιά χρόνια η βέργα ήταν το όπλο του δασκάλου για τους ατίθασους μαθητές. Έπεφτε πολύ ξύλο!! Στα χωριά μάλιστα οι δάσκαλοι έστελναν τους ίδιους τους μαθητές και έκοβαν τις βέργες (συνήθως από κλαδιά ελιάς) με τις οποίες στη συνέχεια τους χτυπούσαν. Οι τιμωρίες επίσης έπεφταν βροχή. Οι δάσκαλοι σήμερα δεν σκέφτονται καν να χτυπήσουν ένα παιδί. Έτσι, οι μαθητές δεν φοβούνται πια τόσο πολύ τους δασκάλους τους. Μία αλλη εξέλιξη στα σημερινά σχολεία είναι η τάξη υποδοχής, όπου εκεί πηγαίνουν τα παιδιά που έρχονται από άλλες χώρες, για να πάρουν κάποια επιπλέον βοήθεια και να μάθουν να μιλούν και να γράφουν ελληνικά πιο γρήγορα. Επίσης υπάρχει και το τμήμα ένταξης για τους μαθητές που αντιμετωπίζουν κάποιες δυσκολίες με τα μαθήματα της τάξης τους. Στο δημοτικό σχολείο, τα παλιά χρόνια, τα παιδιά δεν μάθαιναν ξένες γλώσσες. Στις μέρες μας μαθαίνουμε όχι μία, αλλά δύο ξένες γλώσσες. Τα βιβλία μας επίσης διαφέρουν από τα παλιά. Περιέχουν πιο πολλές εικόνες, διαφορετικές ασκήσεις και διαφορετικά θέματα. Αυτό είναι πολύ λογικό γιατί η ζωή αλλάζει.
Οι μαθητές της Στ΄Τάξης του Η΄ Δ.Σ.Χίου
Ενέο, Έρρικα, Ευγένιος,
Ματθαίος, Πέτρος
Αν συγκρίνουμε το σημερινό σχολείο με το παλιό σχολείο θα βρούμε πολλές διαφορές. Στις μέρες μας, πολλά πράγματα έχουν αλλάξει και εκσυγχρονιστεί. Βλέποντας εικόνες από παλιά σχολεία, παρατηρήσαμε, ότι σε αρκετά από αυτά, τα κτήρια και οι αίθουσες διδασκαλίας ήταν σε κακή κατάσταση. Την εποχή των παππούδων μας δεν υπήρχαν υπολογιστές στα σχολεία, διαδραστικοί πίνακες ή διαδίκτυο. Υπήρχε μόνο ο μαυροπίνακας. Και σήμερα υπάρχει ο μαυροπίνακας στη τάξη μας, αλλά επιπλέον έχουμε και το διαδραστικό πίνακα και αυτόν κυρίως χρησιμοποιούμε την ώρα του μαθήματος. Αλλά και πολλά αντικείμενα που ήταν χρήσιμα και απαραίτητα στο παλιό σχολείο, σήμερα, δεν χρησιμοποιούνται πια και κάποια από αυτά θεωρούνται ξεπερασμένα. Παλιά χρησιμοποιούσαν ένα χειροκίνητο κουδούνι για να σημάνουν το διάλειμμα ή την αλλαγή ώρας. Εμείς στα σχολεία μας χρησιμοποιούμε πια ένα ηλεκτρικό κουδούνι που ακούγεται σε όλο το σχολείο. Τα θρανία μας είναι πολύ διαφορετικά από αυτα που χρησιμοποιούσαν τα παιδιά παλιά. Τα παλιά θρανία μοιάζουν με παγκάκια, ενώ εμείς έχουμε καρέκλες για να καθόμαστε. Και σε αυτά όμως υπήρχε ένα ράφι για να βάζουν οι μαθητές τα βιβλία και τα πράγματά τους. Η ξυλόσομπα ή η σόμπα πετρελαίου έκανε την δουλειά των σωμάτων θέρμανσης. Με αυτό τον τρόπο ζεσταινόταν οι μαθητές και ο δάσκαλος. Κάποιες φορές μάλιστα οι σόμπες κάπνιζαν και η ατμόσφαιρα στην τάξη δεν ήταν και η καλύτερη. Στο παλιό σχολείο τα παιδιά φορούσαν γαλάζιες ποδιές, για να υπάρχει ομοιομορφία. Σήμερα τα παιδιά έρχονται στο σχολείο, φορώντας τα δικά τους ρούχα. Αυτό μας αρέσει περισσότερο, γιατί αισθανόμαστε καλύτερα όταν φοράμε τα καθημερινά μας ρούχα. Παλιά, αν οι δάσκαλοι ήθελαν να δείξουν κάποιες εικόνες ή μια ταινία στα παιδιά, χρησιμοποιούσαν προβολείς διαφανειών ή κινηματογραφικές μηχανές (συνήθως κάθε σχολείο διέθετε μια τέτοια μηχανή). Όμως οι διαθέσιμες διαφάνειες και ταινίες ήταν πολύ λίγες. Σήμερα υπάρχει άφθονο τέτοιο υλικό στο διαδίκτυο και για όποιο θέμα μπορεί να φανταστεί κανείς. Τα παιδιά τότε έπρεπε να προσέχουν πάρα πολύ και τα πράγματα τα δικά τους και τα πράγματα του σχολείου, επειδή τα χρόνια ήταν πολύ φτωχικά. Ό,τι χαλούσε δεν ήταν εύκολο να αναπληρωθεί. Επίσης υπήρχε κάποια περίοδος που στα σχολεία δίνοταν συσσίτιο, γιατί υπήρχε πολύ φτώχεια και τα παιδιά δεν είχαν να φάνε. Στο μικρό Μουσείο του σχολείου μας σώζεται το καζάνι μέσα στο οποίο έφτιαχναν το γάλα για τους μαθητές. Σήμερα δεν δίνεται συσσίτιο στο σχολείο, αλλά ο κάθε μαθητής φέρνει το κολατσιό του από το σπίτι ή αγοράζει κάτι από την καντίνα του σχολείου.
Εκτός όμως από όλα αυτά, στο σημερινό σχολείο έχει αλλάξει και ο τρόπος διδασκαλίας. Τα παλιά χρόνια η βέργα ήταν το όπλο του δασκάλου για τους ατίθασους μαθητές. Έπεφτε πολύ ξύλο!! Στα χωριά μάλιστα οι δάσκαλοι έστελναν τους ίδιους τους μαθητές και έκοβαν τις βέργες (συνήθως από κλαδιά ελιάς) με τις οποίες στη συνέχεια τους χτυπούσαν. Οι τιμωρίες επίσης έπεφταν βροχή. Οι δάσκαλοι σήμερα δεν σκέφτονται καν να χτυπήσουν ένα παιδί. Έτσι, οι μαθητές δεν φοβούνται πια τόσο πολύ τους δασκάλους τους. Μία αλλη εξέλιξη στα σημερινά σχολεία είναι η τάξη υποδοχής, όπου εκεί πηγαίνουν τα παιδιά που έρχονται από άλλες χώρες, για να πάρουν κάποια επιπλέον βοήθεια και να μάθουν να μιλούν και να γράφουν ελληνικά πιο γρήγορα. Επίσης υπάρχει και το τμήμα ένταξης για τους μαθητές που αντιμετωπίζουν κάποιες δυσκολίες με τα μαθήματα της τάξης τους. Στο δημοτικό σχολείο, τα παλιά χρόνια, τα παιδιά δεν μάθαιναν ξένες γλώσσες. Στις μέρες μας μαθαίνουμε όχι μία, αλλά δύο ξένες γλώσσες. Τα βιβλία μας επίσης διαφέρουν από τα παλιά. Περιέχουν πιο πολλές εικόνες, διαφορετικές ασκήσεις και διαφορετικά θέματα. Αυτό είναι πολύ λογικό γιατί η ζωή αλλάζει.
Οι μαθητές της Στ΄Τάξης του Η΄ Δ.Σ.Χίου
Ενέο, Έρρικα, Ευγένιος,
Ματθαίος, Πέτρος
Οι μαθήτριες της Στ΄ τάξης
Αλμπίνα, Αναστασία και Μαριλένα ζωγραφίζουν...
Δείτε κάποια από τα αντικείμενα για τα οποία μιλήσαμε παραπάνω...
ΣΧΟΛΕΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Το παρακάτω βίντεο δημιουργήθηκε από τις μαθήτριες της Στ΄ Τάξης
Αλμπίνα, Αναστασία και Μαριλένα
Μια περιήγηση στα σχολεία του κόσμου
Σχολεία υπάρχουν σε όλο τον κόσμο, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι είναι ίδια. Στο παρακάτω κείμενο θα σας περιγράψουμε τα σχολεία που επισκεφτήκαμε σε κάποιες άλλες χώρες του κόσμου.
Ένα πρωινό, στο σχολείο, η Αναστασία ήρθε χαρούμενη προς το μέρος μας και μας ανακοίνωσε πως η θεία της, της έκανε δώρο ένα φορητό υπολογιστή. Αυτός ο υπολογιστής, μας είπε, δεν ήταν σαν τους άλλους. Είχε τη δύναμη να σε μεταφέρει όπου ήθελες στο κόσμο. Το απόγευμα μας προσκάλεσε στο σπίτι της να τον δοκιμάσουμε για πρώτη φορά. Συμφωνήσαμε να πάμε σε διάφορα σημεία στο κόσμο για να περιηγηθούμε στα σχολεία και να δούμε από κοντά πώς μαθαίνουν γράμματα τα παιδιά στο εξωτερικό.
Η πρώτη μας «στάση» έγινε στην Αφρική. Το πρώτο πράγμα που παρατηρήσαμε ήταν ο τρόπος κατασκευής του σχολείου. Ήταν ένα μονώροφο κτήριο, με μία αίθουσα στην οποία δεν υπήρχαν ούτε πόρτες, ούτε παράθυρα, ούτε καν θρανία και τα παιδιά καθόντουσαν σε πάγκους. Το εξωτερικό του κτηρίου ήταν ένα τούβλινο κτίσμα με ξύλινη οροφή. Ο εξοπλισμός του σχολείου δεν ήταν κάτι ιδιαίτερο το πολύ ένας μαυροπίνακας. Επίσης μία τάξη μπορεί να είχε πάνω από πενήντα παιδιά. Σε κάποια μέρη της Αφρικής τα σχολεία ήταν κάπως καλύτερα, αλλά υπήρχαν και περιπτώσεις που τα παιδιά έκαναν μάθημα στην ύπαιθρο.
Ο επόμενος προορισμός μας ήτανε η Σουηδία. Μόλις φτάσαμε μείναμε όλοι έκπληκτοι από την εσωτερική διακόσμηση του σχολείου. Τα έπιπλα του ήταν πρωτότυπα και περίεργα για εμάς που έχουμε συνηθίσει τα θρανία και τις καρέκλες που υπάρχουν στο δικό μας σχολείο. Επίσης παρατηρήσαμε ότι οι περισσότεροι μαθητές κρατούσαν από ένα tablet στο χέρι. Στη Φιλανδία συναντήσαμε μία παρόμοια κατάσταση. Είδαμε κάποιους μαθητές να παίζουν σκάκι σε ένα διαδραστικό θρανίο, ενώ όλοι διέθεταν φορητούς υπολογιστές. Μας άρεσαν ιδιαίτερα τα εργαστήρια των σχολείων τους. Σε αυτά τα εργαστήρια οι τοίχοι ήταν γεμάτοι με διάφορα εργαλεία (κατσαβίδια, τρυπάνια κ.ά.) και οι μαθητές μάθαιναν να κατασκευάζουν ή να διορθώνουν πράγματα.
Στη Γερμανία, επίσης, τα σχολεία είχαν μεγάλες και άνετες αίθουσες. Είχαν ειδική αίθουσα, μια μεγάλη τραπεζαρία, για να τρώνε οι μαθητές. Μας άρεσε πολύ που οι χώροι ήταν κατάλληλα διαμορφωμένοι για να μπορούν να κινηθούν σε αυτούς και παιδιά με ειδικές ανάγκες. Στη Γερμανία, τα παιδιά σχολούσαν στις 16:00 μετά μεσημβρίας.
Στα σχολεία της Κίνας υπήρχαν πολλά παιδιά σε κάθε τάξη. Στέκονταν μπροστά στους δασκάλους τους σαν στρατιωτάκια. Μιλάμε για πειθαρχία… Παρακολουθήσαμε μια σχολική γιορτή στην οποία υπήρχε τρομερός συγχρονισμός και τάξη. Όλα τα παιδιά φορούσανε μαθητικές στολές, οι οποίες μπορεί να διέφεραν από σχολείο σε σχολείο. Τέλος, τα σχολεία τους είχαν πολύ εξελιγμένη τεχνολογία, π.χ. διέθεταν διαδραστικούς πίνακες και υπολογιστές.
Είχαμε μεγάλη περιέργεια να γνωρίσουμε τα σχολεία των Ηνωμένων πολιτειών της Αμερικής. Επισκεφτήκαμε λοιπόν μια από τις μεγαλύτερες πόλεις της Αμερικής, τη Νέα Υόρκη. Εκεί είδαμε κάποια πολύ μοντέρνα σχολεία. Στις τάξεις υπήρχαν στρογγυλά θρανία, χαλιά στα πατώματα και μαξιλάρια για να κάθονται οι μαθητές. Υπήρχαν, επίσης, ξεχωριστές αίθουσες και εξοπλισμός για το μάθημα των εικαστικών. Οι αίθουσες πληροφορικής ήταν εξοπλισμένες με πολλούς υπολογιστές, και με άλλα μηχανήματα τελευταίας τεχνολογίας.
Θέλαμε να συνεχίσουμε και άλλο την περιήγηση μας, αλλά ξαφνικά ακούσαμε έναν ήχο να βγαίνει από τον υπολογιστή. Ήταν μια προειδοποίηση ότι πρέπει να προετοιμαστούμε για την επιστροφή. Άθελα μας κλείσαμε τα μάτια και χωρίς να το καταλάβουμε, βρεθήκαμε πίσω στο σπίτι της Αναστασίας. Ήταν μια τρελή και διασκεδαστική περιπέτεια που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ!
Οι μαθητές της Στ΄Τάξης του Η΄Δ.Σ.Χίου
Αλμπίνα, Αναστασία, Βαλάντω,
Ευγένιος, Ηλίας, Μαριλένα
Οι μαθήτριες της Στ΄Τάξης
Αλμπίνα, Αναστασία και Μαριλένα ζωγραφίζουν...
Δικαιώματα και υποχρεώσεις
Όλοι οι άνθρωποι, ακόμα και τα παιδιά έχουν δικαιώματα και υποχρεώσεις. Υπάρχουν πάρα πολλά δικαιώματα και υποχρεώσεις. Εμείς θα σας παρουσιάσουμε κάποια από αυτά, που νομίζουμε ότι παίζουν σημαντικό ρόλο στη ζωή μας.
Καταρχήν, όλα τα παιδιά έχουν δικαίωμα στη ζωή, που σημαίνει ότι πρέπει να έχουν τουλάχιστον φαγητό και νερό. Χωρίς αυτά δεν μπορεί κανείς να επιβιώσει. Τα τελευταία χρόνια και στην Ελλάδα, λόγω της οικονομικής κρίσης, κάποια παιδιά δεν έχουν να φάνε και χρειάζονται βοήθεια και στήριξη.
Ένα άλλο δικαίωμα των παιδιών είναι αυτό της ιατρικής περίθαλψης. Αυτό το δικαίωμα είναι σημαντικό, γιατί πρόκειται για την υγεία μας. Κάθε παιδί, όταν αρρωσταίνει πρέπει να μπορεί πηγαίνει στο γιατρό. Στη χώρα μας έχουμε κάποια ιατρική περίθαλψη. Όταν αρρωσταίνουμε πηγαίνουμε στα νοσοκομεία και οι γιατροί φροντίζουν να γίνουμε καλά. Σε πολλές φτωχές χώρες του κόσμου, όμως, τα παιδιά δεν έχουν ιατρική περίθαλψη. Αυτό είναι ανεπίτρεπτο και απάνθρωπο!
Όλα τα παιδιά έχουν δικαίωμα να πηγαίνουν σχολείο. Οι γονείς είναι υποχρεωμένοι από το νόμο να στείλουν τα παιδιά τους στο σχολείο. Η υποχρεωτική φοίτηση στη χώρα μας είναι δέκα έτη (Νηπιαγωγείο, Δημοτικό και Γυμνάσιο). Πολλά παιδιά, όμως, δεν έχουν την ευκαιρία να μορφωθούν, αλλά σταματούν ή δεν πάνε στο σχολείο, για να εργαστούν μαζί με τους μεγάλους. Υπάρχει ένα άλλο δικαίωμα που συνδέεται με αυτό το πρόβλημα, το δικαίωμα της προστασίας από την παιδική εργασία. Δεν επιτρέπεται μικρά παιδιά να δουλεύουν, τη στιγμή που θα ’πρεπε να είναι στο σχολείο και να μαθαίνουν γράμματα.
Τα παιδιά, όπως και οι μεγάλοι, έχουν δικαίωμα να εκφράζουν ελεύθερα τη γνώμη τους. Όταν πάμε να μιλήσουμε, δεν πρέπει να νιώθουμε φόβο κι οι μεγάλοι πρέπει να μας αφήνουν να λέμε τη γνώμη μας. Κανένας δεν νιώθει ωραία, όταν δεν μπορεί να πει αυτό που θέλει. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι ο καθένας μπορεί να λέει και ότι του κατέβει στο κεφάλι ή να προσβάλλει τους άλλους.
Κάθε παιδί μπορεί να πιστεύει σε όποια θρησκεία θέλει. Κάθε άνθρωπος πρέπει να σέβεται αυτό το δικαίωμα, χωρίς να ειρωνεύεται, να χλευάζει και να κατηγορεί τις άλλες θρησκείες και τους πιστούς τους. Αυτό το δικαίωμα λέγεται ανεξιθρησκία.
Ακούστε κι αυτό! Όλα τα παιδιά έχουν δικαίωμα να ξεκουράζονται, να έχουν ελεύθερο χρόνο και να παίζουν. Το βρίσκουμε πολύ λογικό! Δεν υπάρχει παιδί που να μη θέλει να παίξει και να διασκεδάσει. Δεν μπορούμε να φανταστούμε τη ζωή μας χωρίς παιχνίδι και διασκέδαση. Μια ζωή χωρίς παιχνίδι θα ήταν βαρετή! Γι αυτό το δικαίωμα στο παιχνίδι είναι ένα από τα σημαντικότερα δικαιώματα για μας.
Όλα τα παραπάνω δικαιώματα αναφέρονται στη Διεθνή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού και πρέπει να τηρούνται για όλα τα παιδιά του κόσμου, ανεξαρτήτως θρησκείας, χρώματος και φυλής.
Τα δικαιώματα μας, όμως, συνδέονται και με αντίστοιχες υποχρεώσεις. Δεν μπορούμε να έχουμε δικαιώματα, αν όλοι δεν είμαστε συνεπείς στις υποχρεώσεις μας απέναντι στους άλλους. Έχοντας για παράδειγμα το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης, έχουμε την υποχρέωση να αφήνουμε τους άλλους να πουν την γνώμη τους ελεύθερα. Δεν μπορούμε μόνο να μιλάμε, πρέπει να ακούμε και τους άλλους. Έτσι συνδέονται αυτά τα δύο μεταξύ τους. Όπως υπάρχουν πολλά δικαιώματα έτσι υπάρχουν και πολλές υποχρεώσεις.
Εμείς, ως μαθητές, για παράδειγμα, έχουμε την υποχρέωση να διαβάζουμε τα μαθήματά μας, να ακολουθούμε τους κανόνες του σχολείου μας, να προσέχουμε στο μάθημα, να είμαστε καλοί ακροατές, να είμαστε συνεπείς την ώρα που ερχόμαστε και φεύγουμε από το σχολείο και άλλα πολλά. Είναι σημαντικό να τηρούμε τους κανόνες του σχολείου, γιατί αν δεν το κάνουμε θα επικρατεί ένα χάος και όλοι θα κάνουν του κεφαλιού τους.
Εκτός από τις υποχρεώσεις μας ως μαθητές, έχουμε και πολλές υποχρεώσεις στην καθημερινότητα μας. Για παράδειγμα υποχρέωση μας είναι: να κρατάμε το περιβάλλον καθαρό, να μην πετάμε τα σκουπίδια μας όπου να ’ναι και να κάνουμε ανακύκλωση. Επίσης, έχουμε την υποχρέωση να κρατάμε το δωμάτιο μας καθαρό και να βοηθάμε στις δουλειές του σπιτιού. Με αυτό τον τρόπο ξεκουράζουμε λίγο τους γονείς μας που τρέχουν και δε φτάνουν. Έχουμε επίσης την υποχρέωση, να μην ασκούμε βία σε άλλους ανθρώπους. Αν καταφεύγουμε συνεχώς στην βία, κάποτε θα φτάσουμε στα άκρα. Η βία δεν είναι «μαγκιά». Μπορούμε να λύσουμε τα προβλήματα, συζητώντας ήρεμα και ευγενικά με τους άλλους και χωρίς φόβο.
Μετά από όλα αυτά, το σύνθημα μας είναι: διεκδικούμε τα δικαιώματα μας και μένουμε συνεπείς στις υποχρεώσεις μας.
Οι μαθητές της Στ΄Τάξης του Η΄Δ.Σ.Χίου
Αλέξανδρος, Αλμπίνα, Ενέο, Έρρικα,
Ματθαίος, Πέτρος, Σιδερής, Χριστίνα